การให้อภัยและความมีเมตตา - Forgiveness and Mercy

เป็นอุปนิสัยที่สามารถทำความเข้าใจผู้ที่กระทำผิดต่อเรา พร้อมที่จะรับฟังเหตุผล พิจารณาสถานการณ์อย่างตรงไปตรงมาและปล่อยวางให้มันเป็นเรื่องในอดีตไป ซึ่งรวมไปถึงการเข้าใจและให้อภัยตัวเองด้วย มักจะไม่ยึดติดกับผลกระทบและอารมณ์เชิงลบอันเป็นผลมาจากการกระทำของบุคคลอื่น ไม่ว่าจะเป็นความเกลียดชัง ความโกรธ ความเสียใจ ความต้องการที่จะแก้แค้น หรือความเกลียดที่มีต่อผู้กระทำผิด แต่ก็ยังไม่ละทิ้งความเป็นมนุษย์ของตัวเอง (humanity) โดยจะพยายามแสดงความเห็นใจ (compassion) ต่อความพยายามและความเจ็บปวดของอีกฝ่าย ถึงแม้ว่าตัวเองจะเคยได้รับผลกระทบเชิงลบจากบุคคลนั้นก็ตาม

ซึ่งการให้อภัยที่เกิดขึ้นจะเป็นการกระทำที่มาจากความต้องการภายในของตัวเอง มิใช่การให้อภัยเพื่อให้ได้สิ่งภายนอก เช่น มิได้ยอมให้อภัยเพื่อให้ได้รางวัล หรือการดูดีในสายตาของผู้อื่น หากแต่เป็นการกระทำที่มาจากความต้องการภายในที่เชื่อว่าการหยิบยื่นโอกาสในการปรับปรุงตัวเองให้กับคนอื่นเป็นสิ่งที่ควรทำ

การมีจุดแข็งนี้ไม่ใช่การลืมสิ่งที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์ในอดีต (forgetting) ไม่ได้เป็นการปล่อยปะละเลยให้เกิดการกระทำผิดซ้ำ ด้วยการบอกตัวเองว่าสิ่งที่ผู้อื่นทำนั้นไม่ผิด หรือไม่จำเป็นต้องได้รับโทษ (condoning) รวมไปถึงการให้อภัยนั้นไม่จำเป็นที่จะต้องนำมาสู่การคืนดีกับผู้กระทำผิด (reconciliation) แต่การให้อภัยคือการยอมรับข้อบกพร่องและความไม่สมบูรณ์แบบของผู้อื่น เปรียบเสมือนการตอบสนองทางจิตใจ (psychological response) ที่จะช่วยสมานแผลใจและอยู่เหนือความเจ็บปวดที่กำลังรู้สึก ส่วนการแสดงออกคือปล่อยให้อดีตผ่านไปแทนการอาฆาตพยาบาท

คุณค่าหลัก

Head

• มีความคิดว่าไม่มีมนุษย์คนไหนสมบูรณ์แบบ ทุกคนสามารถทำผิดกันได้เสมอ และการให้อภัยนั้นจะ ทำให้มนุษย์สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข

Heart

• รู้สึกสบายใจเมื่อได้ให้อภัยหรือไม่เคียดแค้นผู้อื่น

• สามารถยับยั้งความโกรธ ความเสียใจ ความอยากแก้แค้นของตนเองได้

Hand

• ให้อภัยผู้อื่นที่ปฏิบัติต่อคุณไม่ดี ยอมรับในข้อเสีย หรือข้อผิดพลาดของผู้อื่น ให้โอกาสคนอื่น ไม่โกรธ หรือเคียดแค้นผู้อื่น